\u2018Kee, vanaf vandaag noem je jezelf schrijfster, want je bent er \u00e9\u00e9n.\u00a0 Jij moet verder aan de slag.\u2019\u00a0 De eerste drie bladzijden van een verhaal lagen tussen mij en de schrijver.\u00a0 Enkele A4tjes.\u00a0 We zaten aan een lange, houten tafel in een kasteelhoeve.\u00a0 Door grote ramen viel het Ardense landschap naar binnen.<\/p>\n
Het boek dat ik toen probeerde, schrijf ik nu echt.\u00a0 Ik werk aan een verhaal dat vandaag nog niet af is.\u00a0 De hoofdpersonages, Ben en Heleen , beleven het nog volop.\u00a0 Ik leef alle dagen met hen mee.\u00a0 Ze zitten op mijn schouder. Ik voel de decors en de taferelen.\u00a0 Jullie zullen ze voor jullie zien.\u00a0 Voor die magie van literatuur, daar ga ik voor.<\/p>\n
\u2018Hoeveel bladzijden denk je te kunnen schrijven in een week, Kee?\u2019 vroeg de schrijver met de krullen, die hij voor mij alleen maar had omdat mijn collega schrijvers hem zo beschreven hadden.\u00a0 Buiten glooiden de groene heuvels.\u00a0 De eerste zon van het jaar deed haar best om al lente te toveren.\u00a0 Tja hoeveel bladzijden?\u00a0 Had ik de heuvels kunnen zien, ik had ze geteld en dat aantal geantwoord.<\/p>\n
Tot dan toe had ik geschreven als ik schrijflust voelde, had ik op de muze gewacht of gewoon de deadline voor een schrijfopdracht gerespecteerd.\u00a0 \u2018Schrijven is hard werken, Kee, dat is een plan maken, een punt waar je naartoe gaat en je niet van de wijs laten brengen.\u00a0 Als je weet hoeveel bladzijden je boek moet tellen en als je voor jezelf hebt uitgemaakt wanneer je het klaar wil hebben, dan kan je zelf berekenen hoeveel bladzijden je per week moet schrijven.\u2019\u00a0 Van die kant had ik het nooit bekeken. Maar er zit iets in.<\/p>\n
Een beetje wiskunde kan helpen.\u00a0 De boodschappen worden beter georganiseerd, de vaat blijft soms wat langer staan, de mand met strijk raakt nooit meer leeg, geen koffieklets meer met vriendinnen.\u00a0 Kinderen en partner nemen\u00a0 af en toe een warme maaltijd op school en werk.<\/p>\n
Soms is schrijven afzien, echt eenzaam en frustrerend.\u00a0 Twee uur voor de computer en een half blad geschreven.\u00a0 Het is oefenen, elke dag opnieuw.\u00a0Omdat kleine en grote verhalen soms moeten geboren worden.\u00a0 Verteld moeten ze worden.\u00a0 Het kalmeert, troost, verheugt, geeft moed, doet lachen.\u00a0\u00a0 Het is de herkenning en rust die we allemaal zoeken.\u00a0 Al eeuwenlang.<\/p>\n
\u2018Ik vind het moeilijk om mijzelf schrijfster te noemen.\u2019\u00a0 Ik wriemelde met de dummy van mijn boek.\u00a0\u00a0 \u2018Ik volg een opleiding literaire creatie aan het conservatorium.\u00a0 Ik zit nog in het leerproces.\u00a0 Is het niet onbescheiden om jezelf al schrijfster te noemen?\u2019\u00a0 \u2018Mijn beste Kee, natuurlijk moet je bescheiden blijven maar je moet ook geloven in jezelf.\u00a0 Daarnaast moet je groot dromen en hard werken.\u2019<\/p>\n
Op deze site zullen jullie de inspanningen voor mijn grote droom kunnen volgen.\u00a0 Lees over mijn mijmeren, strubbelen en vorderen.\u00a0 Vind hier mijn oefenen en proberen.\u00a0 Voel je vrij om wat terug te schrijven.\u00a0 Kom binnen in de wereld van Josien Kee, laat ons samen verhalen beleven.<\/p>\n
Welkom!<\/p>\n","protected":false},"excerpt":{"rendered":"
\u2018Kee, vanaf vandaag noem je jezelf schrijfster, want je bent er \u00e9\u00e9n.\u00a0 Jij moet verder aan de slag.\u2019\u00a0 De eerste drie bladzijden van een verhaal lagen tussen mij en de schrijver.\u00a0 Enkele A4tjes.\u00a0 We zaten aan een lange, houten tafel in een kasteelhoeve.\u00a0 Door grote ramen viel het Ardense landschap naar binnen. Het boek dat […]<\/p>\n","protected":false},"author":1,"featured_media":36,"parent":0,"menu_order":0,"comment_status":"open","ping_status":"closed","template":"","meta":{"footnotes":""},"_links":{"self":[{"href":"https:\/\/www.kathleenboogmans.be\/wp-json\/wp\/v2\/pages\/4"}],"collection":[{"href":"https:\/\/www.kathleenboogmans.be\/wp-json\/wp\/v2\/pages"}],"about":[{"href":"https:\/\/www.kathleenboogmans.be\/wp-json\/wp\/v2\/types\/page"}],"author":[{"embeddable":true,"href":"https:\/\/www.kathleenboogmans.be\/wp-json\/wp\/v2\/users\/1"}],"replies":[{"embeddable":true,"href":"https:\/\/www.kathleenboogmans.be\/wp-json\/wp\/v2\/comments?post=4"}],"version-history":[{"count":0,"href":"https:\/\/www.kathleenboogmans.be\/wp-json\/wp\/v2\/pages\/4\/revisions"}],"wp:featuredmedia":[{"embeddable":true,"href":"https:\/\/www.kathleenboogmans.be\/wp-json\/wp\/v2\/media\/36"}],"wp:attachment":[{"href":"https:\/\/www.kathleenboogmans.be\/wp-json\/wp\/v2\/media?parent=4"}],"curies":[{"name":"wp","href":"https:\/\/api.w.org\/{rel}","templated":true}]}}