Saskia trekt het tafelkleed recht. Ze laat haar hand glijden over het blauwe katoen. Mijn handen beven, denkt ze, dat wil ik niet. Ze loopt naar de gootsteen en opent de kraan. Ze schrobt de kleine koffievlek weg. Hij zal het zien en het zal hem ergeren. De laatste keer, zegt ze hardop. De koffievlek is groter geworden. Ze smijt de vaatdoek op het aanrecht. De donkere oktoberavond gluurt naar binnen. Saskia trekt de gordijnen niet dicht. Hij zal dat straks moeten doen. Tijd voor nieuwe handelingen, denkt ze. Ze opent de barkast. Zijn dure flessen whisky. Ze giet zichzelf cognac in en ploft in de sofa. Andere dagen rond dit uur roert ze in zijn lievelingssoep. Ze ziet hem dan binnenkomen door de dansende dampwolken boven haar kookpotten.
Ze wriemelt aan haar uurwerk. Halfnegen. Weer laat. Ze neemt nog een slok van haar cognac. Het grint van de oprijlaan knispert. Saskia veert overeind. Ze strijkt de plooien van haar donkerblauwe jurk glad. De jurk die ze altijd draagt als ze reist. Haar handen beven niet meer. Ze recht haar schouders. Buiten waait het. De takken van de oude notenboom tikken tegen het raam alsof ze haar een duwtje willen geven. Ze pakt het handvat van de rode valies. Met stevige tred loopt ze naar de voordeur.
Foto © Diane Appels
Één reactie op “Over de grens”
Superspannend! Geeft ze hem een mep? Werpt hij zich huilend aan haar voeten? Staat haar minnaar achter de haag? Waar gaat ze naartoe? Een klooster? Komt ze terug of is het een echte heldin? Of is ze net een heldin omdat ze terugkomt?
Snel verderschrijven aan dit verhaal, aub! ?