Categorieën
kortverhaal

Gitaartje

Zijn gitaartje was in herstelling.  Jean was in de war.  Normaal gezien speelde hij na het dagelijks portie porno kijken nog een beetje ukelele.  Kwestie van iets anders te beroeren dan zijn penis.  Nu zat hij een beetje verweesd op de bank te staren.  Zijn jonkheer lag slap tussen zijn benen.  Die kon een derde speeltijd niet meer aan.

Jean knipte het licht aan in de badkamer.  De badkamer zag er sober uit.  Er was niks vrouwelijks aan, buiten de sporadische roze bloemetjes die hier en daar op de witte tegeltjes geplakt waren.  Jean had ze laten hangen toen hij het appartementje huurde.  Verder lag er een stapel grijze handdoeken op een plank.  Het witte douchegordijn was aan vervanging toe.  Net als het badkamermatje.  Alles had zijn beste tijd gehad.

‘Jeanke’, zei hij tegen zichzelf, ‘bekijk u nog eens goed want zo gaat ge er binnenkort niet meer uitzien.’

Jean gaapte naar zijn spiegelbeeld van zijn badkamerkastje.  Hij was net uit de douche gestapt, nam zijn scheergerief en begon de witte zeep op zijn gezicht te smeren.  Om tien uur werd hij verwacht bij dokter Meertens, plastisch chirurg van UZ Antwerpen.  Jean hoopte dat hij de receptioniste die voor hem de afspraak gemaakt had nu ook te zien zou krijgen.  Ze had heel zwoel geklonken aan de telefoon en Jean had over haar gefantaseerd terwijl hij het met zichzelf deed.  Ze zou toch wel meer lelijke mensen gezien hebben in de wachtzaal van dokter Meertens.  Hij krabde de zeep met het scheermes van zijn wangen.  Eén wang was al blank.  Als ze hem zo zou zien zou ze niet weten wat hij bij dokter Meertens kwam doen.  Zijn ijsblauwe ogen volgden het scheermes.  Het scheermes dat nu met langzame halen het schuim op de andere wang wegwiste.  Zijn blik werd verdrietig en donker toen hij de bloedrode wijnvlek tevoorschijn zag komen.

‘Mijn lieve Jean’, had zijn moeder gezegd, ‘als die dokter Meertens maar niks aan je innerlijk verroert.’  Ze had hem omhelsd en tegen zich aangedrukt.  ‘Maar neen moederke’ had hij gezegd, ‘ik ga hem alleen ook eens laten kijken naar dat gat in mijn hand.  Dan kan hij daar ook ineens wat aan doen.’  Ze had zo lief naar hem gelachen en Jean had gehoopt dat hij ooit een vrouw zou vinden met de lach van zijn moeder.

Aan deze dingen dacht hij terwijl hij zijn gezicht droogdepte.  Zijn moeder kon gerust zijn.  Lachen en feesten zouden altijd zijn ding blijven. Hij was de Kerstman, Sinterklaas, prins Carnaval, de clown op verjaardagsfeestjes,…  Maar de schaamte en het verdriet als hij zijn masker moest afdoen, die wilde hij kwijt.

3 reacties op “Gitaartje”

Laat een antwoord achter aan Tine Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.