Knipoog naar Menno Wigman

Vanochtend bij de bakker aan je lach

gedacht, spiegeltjes en frangipane, 

alsof ik je tussen zoets kon zoeken

of weer bij dagelijks brood kon ontmoeten

Het zot gezoende bed gezien waarin

ik vergat en vergaf dat jij me verliet

Tafels waaraan we alleen maar zwegen

waarover blikken als woorden gleden 

Of het zoals altijd gesneden moest? 

Neen, zei ik, geef me het hele verdriet

Bewaart langer en is minder verlies 

zei de bakker en gaf me het brood

Even later stond ik in de regen

met een toekomst om zelf te verdelen