Categorieën
gedicht

Zonder Woorden

Voor Vrouwkje Tuinman

Waarom schrijft niemand over de vijver
waarover groenig goud hangt en het stille
dat je de wacht kan houden bij kikkervisjes
tot aan het redden een einde komt

waarom schrijft niemand over het grasland
waarin het piepend wit van madeliefjes
dat hij bij elk blaadje van je houdt
en dat wortels nooit weggemaaid

Waarom schrijft niemand over de tak
waarvan een spreeuw zich losmaakt
hoe zij met een stapel rouwkaartjes buiten komt
en ziet hoe hij landt op de tuinbank

Kathleen Boogmans
24 februari 2024

Categorieën
gedicht

Ezelsoor

Ezelsoor

Het was een zomeravond

Klaprozen daverden langs de wegen

En het licht was van die aard dat mensen zeggen, 

Wacht, eerst een foto

Ik had net tevoren gelezen in de tuinzetel

Zonder schoenen, zonder meer

Toen was ik zomaar pardoes

Weer in jouw armen gelopen

Hou de bloemen en de woorden voor jezelf

Las ik op je huid

De klaprozen vielen op mijn voeten – had ik ze geplukt? 

Ze bleven uit mijn handen vallen

En ik wilde schrijven

Dat zou ik nooit doen

Geen plek meer, je huid was vol

Je armen, en rood, 

En mijn vingertoppen en woorden die schuurden,

En meeldraden en stelen en ondanks

En het niet wegwillen

Dat was allemaal net na het ezelsoor 

Nadat zonder meer de zin

‘Zeg dat je de verte van het missen kent’

Vijf keer lezen of was het zes

Daar in het prachtige zomerlicht toen klaprozen raasden



Kathleen Boogmans

Categorieën
nieuws

Cultuurpluim 2022: Kathleen Boogmans

© Gemeente Bonheiden

Op 30 mei werd tijdens de Open Cultuurraad ‘2820CultuurVerbindt’ de Cultuurpluim uitgereikt. Kathleen Boogmans mocht deze officiële erkenning in ontvangst nemen. Zij is lesgever intuïtief schrijven en creatief dagboek bij GC ’t Blikveld.

Schepen van Cultuur, Mieke Van den Brande, omschreef de Cultuurpluim-winnaar met Kathleen’s eigen woorden: ‘schrijven is de ontsnappingsroute, de plek waar het altijd wat lichter is, het gat in de haag en zoveel meer’. Zo ervaart Kathleen Boogmans (Josien Kee) deze woordkunst.

Ze heeft nog maar een klein gezichtsvermogen. Het zijn vaak zwakheden die ons inspireren en ons drijven te schrijven. Zo kweken we al schrijvende een nieuwe manier van kijken. Zelfs corona heeft Kathleen niet tegengehouden. Ze maakte meteen de omschakeling naar digitaal lesgeven zodat haar cursisten en zijzelf met elkaar in verbinding konden blijven.

Dat CultuurVerbindt, bewijst Kathleen: ze laat haar cursisten schitteren en neemt ze mee op haar drijvende kracht, vooruit, allemaal samen. Onder de naam ‘Josien Kee’ is Kathleen bekend als schrijfster en dichter (o.a. bij 2820Dichters).

De winnaars van de Cultuurpluim 2021, Rijmrock, gaven symbolisch de ‘pluim’ door aan Kathleen Boogmans. Griet Cockaerts en Leo Van Dessel (Cultuurraad) overhandigden de Cultuurpluim oorkonde.

Bekijk het originele artikel op de website van de gemeente Bonheiden.

Categorieën
gedicht

Zorgvuur

Ze trekt de witte schort aan

En achter het masker een lach

Ze strijkt lakens glad

Ze wast wie nog leeft

Wast wie al stierf

Ze lacht almaar minder


Uitzichten werden telramen

Takken met knoppen, groene bladeren

Rode, lege takken met rijm

Toen weer knoppen

Ze probeert te blijven lachen

Ze wil niet meer, ze kan niet meer

De avond valt en zij staat in schemer en pluiswolken

Moe, ze voelt zich oud, wil even niets meer

Er is alleen zij en de hemelboom

Kathleen Boogmans

Dit gedicht schreef ik om de zorg een hart onder de riem te steken tijdens  de piek van de laatste Corona golf. Mensen die zorgen verdienen altijd en overal een hartje.

22 januari 2022

Categorieën
gedicht

Vredesvegen 

er hangt geen droom maar rood in de wolken

geen twijfel over gestifte lippen

alles voelt oneven geknoopt

niet alleen de jas

vluchtig over de lentejurk

er hangt een droom en groen in de wolken

boven een land met krokussen en mensen die vallen

kinderen roepen om de teddyberen

moeders om de jongens die ze vasthielden 

wie o wie tekent 

met frêle vredesvegen

weer de echte wereld

wie tekent weer de zon die geel is

in een lucht vol blauw

Kathleen Boogmans

20 maart 2022

Categorieën
gedicht

Dichtvuur

Er was alleen de sneeuw

Vlokkend voor onze ogen

Jij die de warme winterjas voorhield

Vouw de witte stok maar toe

Kan je echt zijn wie je bent?

Er was alleen de sneeuw

Die zich bij alles neerlegde

Ik knoopte mijn jasdicht 

Ja zei ik, en schreef de scène op

In mijn hoofd voor later

Kom zei je, en nam mijn hand

Zo liepen we onszelf en de winter tegemoet 


Kathleen Boogmans

21 december 2021

Geschreven voor De Warmste Week editie ‘21

Categorieën
gedicht

Zeg ja

Zeg ja

In de krant vond ik een artikel dat het Old Masters Museum te Brussel tijdelijk zou sluiten omwille van te weinig personeel wegens Corona.  In de herst zou het dan opnieuw geopend worden.  Ik schreef er het gedicht ‘Zeg ja’ over.  In het gedicht zitten titels van schilderijen uit het Old Masters Museum verwerkt.  Dit even over de inspiratiebron maar lees er aub zoveel meer in dan wat er staat!

Zeg   ja

Daar hangt een zomer 

Met zomen 

Zonder kaders

Zonder joelend volk

Geen dansende boeren

Of drinkende koningen

Geen torens

Van wafel en Babel

Val voor de zoen

Van een opstandige engel

Loop hand in hand

De winter tegemoet

Feest in lijsten

Seizoenen tollen

Witte kragen wapperen

Rood en bruin

Room en bruid

De herfst herwint

Beloof me weer beter 

Schilder me een leven

Zweer  me

Eeuwig  stil gestold meesterschap

Zeg me één woord

In een tomeloze herfst

Kathleen Boogmans

Categorieën
gedicht

Gelukkige 44

Sylvie Marie vroeg 44 dichters om als verrassing een gedicht te schrijven voor de vierenveertigste verjaardag van haar man David Troch.  Ik hou van schrijfopdrachten en goeds wensen en stuurde het gedicht  ‘Gelukkige 44’.  Het gedicht bestaat uit 44 regels en nog andere verwijzingen naar vier, als cadeau aan David omdat hij iets met cijfers heeft.  Inspirerend!

44

Vandaag

nu de jaren

zo zouden de jaren

nu de jaren vieren

zij daar bij die tafel

altijd maar verder

de man en de vrouw

daar bij de houten tafel

stevig staan

hoe zij naar de vlammen

wijst en in het hout

de vlammen en haar rode jurk

en zij vult de tafel

en de jaren

en hoe de man van stoelen houdt

en van stille letteren 

en hoe van haar

en van feest en kijkt

hoe zij danst

in haar rode jurk

tussen de letters 

en hoe ze samen

altijd samen, 

het hout dat stevig

de stoelen vullen,

de vier stoelen rond de tafel

de vlammen lezen en 

altijd de lach van jaren

altijd maar

van feest en knetter

vier handjes en vier voetjes,

en hoe ze kijken, naar elkaar, en kinderogen

en hoe de ogen en de letters

altijd maar vullen met een lach, 

de rode jurk,

autootjes met vier wielen,

de letters en de warme gloed

en zij draait in haar jurk van feest

en ze schuift en vult het glas, 

de ogen, de gloed, het hout of houden 

en ze heft het glas op haar man 

en de gloed van rode vlammen en ze zegt

vier vier

van Kathleen Boogmans

27 juli 2021

Voor de vierenveertigste verjaardag van David Troch

Categorieën
gedicht

Laureate poëzieprijs Boontje

Laureate van de 26ste poëzieprijs Boontje! Mijn eerste echte literaire erkenning. Of hoe blij je kan zijn als andere schrijvers en lezers een boontje hebben voor jouw woorden. Je vindt het winnende gedicht “Knipoog naar Menno Wigman” op de foto

Kan een afbeelding zijn van één of meer mensen, staande mensen en binnen
Kan een illustratie zijn van één of meer mensen en boek
Kan een afbeelding zijn van , met de tekst Eurste plaats Volwassenen Knipoog naar Menno Wigman Vanochtend bij de bakker aan je lach gedacht, spiegeltjes en frangipane, alsof je tussen zoets kon zoeken of weer bij dagelijks brood kon ontmoeten Het zot gezoende bed gezien waarin ik vergat en vergaf dat jij me verliet Tafels waaraan we alleen maar zwegen waarover blikken als woorden gleden Of het zoals altijd gesneden moest? Neen zei ik, geef me het hele verdriet Bewaart langer en is minder verlies zei de bakker en gaf me het brood Even later stond ik de regen met een toekomst om zelf te verdelen Kathleen Boogmans
Categorieën
gedicht

Knipoog naar Menno Wigman

Vanochtend bij de bakker aan je lach

gedacht, spiegeltjes en frangipane, 

alsof ik je tussen zoets kon zoeken

of weer bij dagelijks brood kon ontmoeten


Het zot gezoende bed gezien waarin

ik vergat en vergaf dat jij me verliet

Tafels waaraan we alleen maar zwegen

waarover blikken als woorden gleden 


Of het zoals altijd gesneden moest? 

Neen, zei ik, geef me het hele verdriet

Bewaart langer en is minder verlies 


zei de bakker en gaf me het brood

Even later stond ik in de regen

met een toekomst om zelf te verdelen